is het vaak moeilijk om zonder hulp het leven op te pakken. Maakt liefde plaats voor bitterheid en worden ervaringen alleen nog vanuit een gevoel van tekort of verlies ervaren. Vanuit het Jungiaanse perspectief kan een nieuwe weg uit het labyrinth gevonden worden, juist wanneer woorden niet meer te vinden zijn en men overspoeld is geraakt door verdriet of gebrek aan vertrouwen.

 

Woorden geven, aan wat ten diepste gevoeld wordt, is soms heel lastig, vooral wanneer het gedachte in het verleden niet mocht worden uitgesproken.

De "brok in de keel" als veruiterlijking van het krampachtig durend zwijgen.

Het onuitgesprokene wil gehoord en gezien worden, en kan pas tot rust komen wanneer alle kanten bekeken en verstaan zijn. 

In de Jungiaanse therapie worden diverse technieken toegepast om het toegedekte te onthullen, het ont-dekken en ont-wikkelen van jezelf na andere inzichten te hebben verkregen. Inzichten die het onbewuste ons bijv. in dromen heeft willen aanreiken, waardoor een crisis niet als doodlopende weg, maar juist als wegwijzer uit het labyrinth van gedachten en zorgen kan fungeren.

Zou ik met u/ jou een brug willen slaan naar dat zelfgevoel, naar die oerherinnering, die doet beseffen dat we allemaal recht op bestaan hebben. Met dit innerlijk gegeven als rustpunt, wordt een andere visie op het leven mogelijk.
Waarin de tegenpool van reeds ervaren ongeluk niet het absolute" geluk"  hoeft te zijn, maar waarin het vrijelijk mogen stromen van de vitale levenskrachten het grote Goed is geworden in een nieuw verworven bewustzijn.